DESPAIR
        - Definiția din dicționar
      
      
       Traducere: română 
      
      
Notă: Puteţi căuta fiecare cuvânt din cadrul definiţiei printr-un simplu click pe cuvântul dorit. 
De*spair" (?), v. i. [imp. & p. p. Despaired (?); p. pr. & vb. n. Despairing.] [OE. despeiren, dispeiren, OF. desperer, fr. L. desperare; de- + sperare to hope; akin to spes hope, and perh. to spatium space, E. space, speed; cf. OF. espeir hope, F. espoir.  Cf. Prosper, Desperate.] To be hopeless; to have no hope; to give up all hope or expectation; -- often with of.
[1913 Webster]
We despaired even of life.
 2 Cor. i. 8.
[1913 Webster]
Never despair of God's blessings here.
 Wake.
Syn. -- See Despond.
[1913 Webster]
           
        
      De*spair", v. t. 1. To give up as beyond hope or expectation; to despair of. [Obs.]
[1913 Webster]
I would not despair the greatest design that could be attempted.
 Milton.
[1913 Webster]
2. To cause to despair. [Obs.]  Sir W. Williams.
[1913 Webster]
           
        
      De*spair", n. [Cf. OF. despoir, fr. desperer.] 1. Loss of hope; utter hopelessness; complete despondency.
[1913 Webster]
We in dark dreams are tossing to and fro,
Pine with regret, or sicken with despair.
 Keble.
[1913 Webster]
Before he [Bunyan] was ten, his sports were interrupted by fits of remorse and despair.
 Macaulay.
[1913 Webster]
2. That which is despaired of. “The mere despair of surgery he cures.”  Shak.
Syn. -- Desperation; despondency; hopelessness.
[1913 Webster]